Պայքարելով հայկական արժեքային կոդի դեմ՝ Փաշինյանը, Փաշազադեի ցանկությամբ, պայքար է մղում հայկական ինքնության դեմ

Հայ Առաքելական Եկեղեցու, ՀԱԵ առաջնորդների դեմ Փաշինյանի հարձակումները փորձ են դելեգիտիմացնել Եկեղեցին՝ որպես կենդանի բարոյական և քաղաքական հեղինակություն։ Միաժամանակ, Նիկոլ Փաշինյանի ներկայությունը Վատիկանում՝ Ցեղասպանության ժամանակ զոհված հայ մարտիրոսների սրբադասմանը կամ կեղծավորություն է, կամ ռազմավարական իմիտացիա․ իշխանությունը փորձում է յուրացնել «մահացած», իրեն արդեն չսպառնացող, պատմական հավատի (մարտիրոսների) խորհրդանշական կապիտալը, որպեսզի խարխլի այսօրվա կրոնական ընդդիմությանը և նրա առաջնորդներին։

Փաշինյանի դիրքորոշումը տեղավորվում է «ՈՒմն է իշխանությունը, նրանն է և Հավատքը» տրամաբանության մեջ։ Հոգևորականության դեմ հարձակումներն ու ձերբակալությունները՝ դա աշխարհիկ իշխանության գերակայությունը հաստատելու, կրոնական ինստիտուտը քաղաքական գործընթացների վրա ազդելու հնարավորություններին «կտրելու» և եկեղեցու ապագան ինքնուրույն որոշելու փորձեր են: Սրանք փորձեր են պարտադրելու, թե ինչպիսին պետք է լինի «ճիշտ» Եկեղեցին «Նոր Հայաստանում» (որը ձգտում է վերածվելու «Արևմտյան Ադրբեջանի»)։

Պայքարելով Հայկական Արժեքային Կոդի դեմ Փաշինյանը, Փաշազադեի ցանկությամբ, պայքար է մղում Հայկական ինքնության դեմ։ Այսպիսով, կոնֆլիկտը պարզապես քաղաքական վեճ չէ, այլ պայքար ազգային, արժեքաբանական կոդի համար։ Փաշինյանը, Փաշազադեն, Ալիևը և Էրդողանը ձգտում են փոխել այդ կոդը՝ վերացնելով ավանդական խորհրդանիշները, որոնք խոչընդոտում են նոր արտաքին քաղաքական և ներքին կուրսին։

Իսկ Դուք ասում եք, թե XXI դարում կրոնական պատերազմներն անհնար են...

Ի դեպ, Փաշինյանը նաև այս հարցում օրիգինալ չէ։ Քաղաքական կոնֆլիկտի անցումը կրոնական հարթության ՈՒկրաինայում ամենավառ և ամենամասշտաբային օրինակն է այն բանի, ինչի մասին մենք խոսում ենք հայկական համատեքստում. աշխարհիկ իշխանության փորձերը՝ ստեղծելու կրոնական սիմուլյակր՝ «իր» ազգային գաղափարը լեգիտիմացնելու համար։ Մեր դեպքում՝ թուրքական SETA-ի և MIT-ի կողմից մշակված ազգային գաղափարի լեգիտիմացումը, որը կարող է վերաճել Հայ Առաքելական Եկեղեցին Հայ Կաթոլիկության փոխարինելուն։

Էջմիածին կատարած վերջին ուխտագնացությունը դարձավ ուղղակի և տեսանելի ապացույցն այն բանի, որ հայ հասարակության զգալի մասը հրաժարվում է ընդունել իշխանության կողմից պարտադրվող «նոր» արժեքային կոդը։ Այս ակցիան կենդանի հավատի և դիմադրության ֆիզիկական արտահայտությունն է՝ «ՈՒմն է իշխանությունը, նրանն է և Հավատքը» սկզբունքի դեմ:

Բենիամին ՄԱԹԵՎՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ